| 
|
Uitbater Billy heeft de kans om dit Italo-Amerikaanse duo naar de Blauwe Wolk te halen niet aan zich voorbij laten gaan. Hij heeft op maandag 21/03/11 een extra concert ingelast en zijn publiek op een avondje akoestische Delta- en countryblues van de bovenste plank getrakteerd. Ter plaatse werd beslist opnames te maken voor een eventuele CD en het geplande interview werd naar de volgende dag verplaatst. Na een stevig ontbijt en een wandeling in de prachtige lentezon waren ze klaar om mij te woord te staan.
Een Italiaanse mondharmonicaspeler die in Milaan leeft en een gitarist die in San Diego woont. Hoe is jullie samenwerking tot stand gekomen?
Franco: Ik ben een grote fan van Nathan sinds ik zijn CD “This Road Is Mine” gekocht heb. Tijdens mijn tournees met Family Style heb ik James Harman leren kennen, die ik al verschillende keren voor optredens naar Italië heb gehaald. Via via ben ik bij Peter Nande terecht gekomen die de eerste contacten met Nathan voor mij heeft gelegd.
Nathan: Ik heb besloten Franco's uitnodiging voor enkele try-out concerten in Italië aan te nemen. September 2010 ben ik in het vliegtuig gestapt zonder goed te weten wat mij nu eigenlijk te wachten stond. Het klikte meteen op muzikaal maar ook op menselijk vlak, wat toch heel belangrijk is als je samen op tournee bent.
Jullie hebben gisteren opnames gemaakt van het optreden, zijn er plannen voor een CD?
Franco: Concrete plannen zijn er nog niet, we zijn nog aan het evalueren wat de beste manier is om onze muziek op plaat te zetten. In Italië hebben we al enkele concerten opgenomen en we plannen verdere opnames tijdens het laatste deel van de tournee in Scandinavië. Naast onze optredens blijft er nog tijd om aan arrangementen te werken, en er zijn ook een paar nieuwe songs ontstaan. Misschien reis ik naar Californië om daar samen met Nathan in de studio opnames te maken.
Komt er een vervolg op deze tournee? Gaan we jullie terug samen zien?
Franco: Er is interesse uit Frankrijk om daar in de toekomst een tournee op te zetten. Misschien behoort ook Duitsland tot de mogelijkheden. Ik heb de indruk dat er een vernieuwde interesse aan het opkomen is voor Rootsmusic en Americana. We zijn in elk geval heel tevreden over de belangstelling voor onze tournee. Vooral de reacties van het publiek sterken ons in de overtuiging dat we de juiste weg zijn ingeslaan. Er komt zeker een vervolg, jullie zijn nog lang niet van ons af (lacht).
Nathan, op 19-jarige leeftijd speelde je al bij James Harman en je bent 3 jaar wereldwijd met hem op tournee geweest?
Nathan: Ik had James al twee jaar eerder leren kennen. Robby Eason, ook een tijdlang gitarist bij James Harman, kende ik nog van op school en hij heeft mij geïntroduceerd. Die tijd was een goede leerschool voor mij. Van James heb ik veel over de klassieke blues opgestoken en veel geleerd over de muziekindustrie. En het was natuurlijk een avontuur om op die leeftijd de wereld rond te reizen. Nadien heb ik beslist om solo verder te gaan. Ik was aangetrokken door de akoestische country blues en ben mij daarin gaan verdiepen.
Hoe is jullie carrière als muzikant begonnen?
Nathan: Ik ben afkomstig uit Fallbrook, Californiê, een plattelandsgemeente waar niet veel te beleven viel. Het heeft mij gestimuleerd om zelf aan iets productiefs te beginnen. Mijn eerste gitaar kreeg ik als 13-jarige voor kerst van mijn ouders. Eerst ben ik een tijdlang naar gitaarles geweest en ik probeerde toen de songs van Metallica na te spelen. Als ik 15 was ontdekte ik de blues en sindsdien heb ik alles geleerd door naar oude blues LP's te luisteren en van muzikanten die ik live aan het werk zag.
Franco: Als ik 6 was ging ik met mijn ouders naar mijn eerste blues optreden, toen ben ik nog voor alles begon in slaap gevallen. Tien jaar later speelde mijn elf jaar oudere broer Marco met gitarist Harper Cooper Terry uit St-Antonio, Texas op een bluesfestival. Wat ik toen zag en hoorde is als de bliksem ingeslagen. De volgende dag pakte ik een mondharmonica vast en sindsdien ben ik niet meer gestopt met spelen.
Door welke muzikanten zijn jullie het meest beïnvloed?
Nathan: Tampa Red, Big Bill Broonzy, T-Bone Walker, Muddy Waters, Robert Lockwood Jr, teveel om op te noemen..
Franco: Cooper Terry, zeker ook Paul Butterfield, en de grote leermeesters Little Walter, Sonny Boy.......
Franco, hoe zit het met Family Style, de band waarmee je ettelijke keren in Nederland en ook in de UK getourd hebt?
Franco: Mijn broer Marco die zoals je weet gitarist is in de band wou al lang een project rond het geven van workshops opzetten. We zijn dus tijdelijk onze eigen weg aan het gaan. Family Style is nog altijd Gene Taylor's begeleidingsband bij zijn optredens in Italië.
Laat het ons over de blikvangers van gisteravond hebben, je gitaren. Ik heb begrepen dat je ze zelf in elkaar knutselt?
Nathan: Ja, ik was op zoek naar een eigen geluid en omdat ik graag dingen in elkaar zet, heb ik het geprobeerd en ik ben heel tevreden met het resultaat.
Je hebt ze bovendien ook een naam gegeven...
Nathan: (lacht) Ja hun volledige naam is de Washstar Gitboard 6-string Washboard en de Tri-Tar 3-string Axe Handle Washboard.
En laat ons de originele koffer-drumset niet vergeten.
Nathan: Ja, alles zelf in elkaar gestoken. Op een koffer heb ik eerst een cymbal en een tamboerijn gemonteerd, en later is daar nog een leeg koffieblik bijgekomen. Het systeem werkt verbazend goed en het geeft mij de mogelijkheid als "one man band" op te treden.
Ik hou van de vrijheid onafhankelijk te zijn en gemakkelijk te kunnen reizen.
Jullie spelen blijkbaar zonder setlist?
Nathan: Ik heb nooit een setlist, meestal begin ik er aan en zie ik wel waar ik uitkom. Elke avond hetzelfde lijstje afwerken, ik moet er niet aan denken. Met Franco deel ik dezelfde affiniteit voor gospel rythmes, een song roept de andere op en elke avond is de stemming en het repertoire anders. Dit houdt de muziek levend. Nieuwe ideeën komen op tijdens en optreden, we bewerken ze en proberen het de volgende avond nog beter te doen. Dit geeft heel goede resultaten en veel plezier tijdens het spelen.
Nathan, jij hebt je eigen opnamestudio.
Nathan: Ja, de "Sacred Cat Studios. Mijn laatste 4 CD's zijn daar gemaakt en ik doe er ook opnames voor andere muzikanten. De omgeving is heel eenvoudig maar er is hoogstaande opnameapparatuur. Ik probeer de opnames zo simpel mogelijk te houden. Op mijn laatste CD "I Don't Know It" speel ik ook drums en upright-bass. Op twee songs -" No Baby Don't en "To Long"- heb ik alle instrumenten zelf gespeeld. Bovendien heb ik mijn eigen platenlabel, "Sacred Cat Records". De naam is een hommage aan mijn kat Willie Jackson, die ook president van de studio en het label is. Mijn twee katten Kellie en Maya waren de voorgaande eigenaressen voor ze jammer genoeg overleden.
Hebben jullie behalve muziek nog andere passies?
Franco: Sinds een jaar ben ik beginnen te fietsen, het helpt mij om in vorm te blijven en een fietstocht in de frisse lucht is heerlijk ontspannend. Als Italiaan is eten natuurlijk een grote passie van mij, maar Nathan is er ook een grote liefhebber van....
Nathan: Tijdens onze tour in Italië heb ik in Parma echte Parmaham mogen proeven. Het vakmanschap waarmee deze daar geserveerd wordt vind je nergens anders ter wereld. Puur genot!
Plots beseffen we dat het tijd is voor Nathan en Franco om in de auto te stappen en terug te vertrekken richting Nederland. Ik neem afscheid van dit uitzonderlijke en sympathieke duo en hoop dat ik hun nog eens terug zie......somewhere down the road.
Dani |
